سایه های وجود ما

دوستدار طبیعت ، مهربان، اهل مطالعه، دوستدار حیوانات، با گذشت و فداکار ....این ها بیوهایی است که آدم ها از خودشان در اینستاگرام می نویسند. بعد به جامعه که نگاه می کنی این همه آدم ایده آل نمی بینی ... می دانی من فکر نمی کنم که آدمها قصد فریب کسی را دارند که با بهترین صفات خودشان را وصف می کنند .... شاید ما با خود واقعی مان مواجه نشده ایم. ما فروشگاههایی هستیم که بهترین کالاهایمان را برای تماشا پشت ویترین می گذاریم بعد خودمان یادمان می رود اجناس بنجلی هم داخل مغازه داریم ... باید همه آنچه هستیم بپذیریم ، بد و خوب ما کنار هم ما را کامل تر می کند ...هر کس می خواهد ما را دوست بدارد و بپذیرد باید با همان سایه های تاریکترمان باشد وگرنه فرشته ها هرگز میوه ممنوعه را گاز نزده اند و فرشته بودن روی زمین زیاد در حد انتظار نیست کاش یک روز در بیوگرافی مان مثلا بنویسیم مهربان، گاهی بدجنس، شلخته، دوست دار برخی حیوانات، بامعرفت ولی پر توقع و.....

ابراهیم

ابراهیم به فرمان خداوند هر آنچه داشت، تنها فرزندش را ، اسماعیل سیزده ساله اش را به قربانگاه برد... لحظه ای درنگ نکرد ... دستش نلرزید... حزن سد راهش نشد .... دست به چاقو برد ، چاقو را به حلقوم نوجوانش ... چاقو نبرید ... عظیم ترین آزمایش ابراهیم به تسلیم محض او به امر خدا انجامید... ایمان ما به خداوند چقدر است؟ چقدر تسلیم خداوندیم .... این تسلیم از مفاهیم کلیشه ای فرسنگ ها فاصله دارد... تسلیم امر خداوند بر هر آنچه برایش پیش می آید محزون نمی شود ... گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم ، نسبت مکن به غیر که اینها خدا کند ... این حزن که در ما ماندگار می شود کفر است ... ایمان به سپید بودن پایان همه شب های سیاه در گرو تسلیم است و این تسلیم محض نشانه ای است بر ملت ابراهیم ....