ضحاکها

یه چیزی این سالها خیلی داره می ره بالا تعداد بدبخت هاست، کاوه هجده پسر داشت و سرش تو لاک خودش بود، ضحاک که یکی یکی همه رو به فنا داد و دید یکی بیشتر براش نمونده یهو حس کرد چیزی برای از دست دادن نداره، دستشو از کلهم زندگی اش شست و درفش کاویانی رو علم کرد، فلاکت یه جسارت و یاغی گری ای رو در آدما زنده می کنه که خودشون باورش نداشتند ...شاخص فلاکت تو سه سال اخیر ۲۶ درصد بیشتر شده الان رسیدیم به بیش از ۴۵ درصد، هر روز به تعداد آدمهایی که دیگه چیزی برای از دست دادن ندارن اضافه می شه، نمی دونم کی دنبال تولد کاوه آهنگره اما رفتن ضحاک و اومدن فریدون فقط واسه قصه هاست تو دنیای واقعی ضحاک که می ره مار هاشو عاریت می ده به سلطان بعدی ... تو دنیای واقعی تا وقتی مغز جوون ها برای مار ها خوش خوراکه ضحاک ها متولد می شن... مغزهایی که طعم تلخ آگاهی بدهند هرگز خوراک مار ضحاک ها نمی شوند و ضحاک ها رو مارهای گرسنه شون می خورند