گذر سالها

باز بهار رسید، بهار، فصل کوتاه سبز بودن که هر سال تکرار می شود

 ... این سالها که می گذرد نه شادم نه  غمگین ... گمانم نا خودآگاه من به وضوح درک کرده است که این گذر و آمد و شد ، باید های عالم اند و ماهیتا نه موجب شادی اند و نه غم ... ابزار اند برای حصار زمان ، حصاری که به بودنمان در عالم سفلی معنا می دهد و ما ناگزیر پذیرفته ایم و خو کرده ایم و هر بهار را به یاد بهار حقیقی که باز زنده می شویم و چشم می گشایم به روی حقایقی که در زمستان زیر خروارها برف و یخ غفلت محصور بوده است، شادمانی می کنیم.