پرسه
جمعه, ۲ بهمن ۱۳۹۴، ۱۰:۰۴ ب.ظ
عادت کردم دلم که می گیرد می روم و در خیابان پرسه می زنم - آدم ها را می بینم و تفاوت هایشان را - کودکان بی گناه که همه با یک فطرت آفریده شده اند اما یکی دست فروش است و بی خانمان و دیگری نازپرورده و عزیز والدیان و بی نیاز - آن یکی کودکی را نمی شناسد و این یکی درد را - عدالتی نیست - همه ما قربانی هستیم قربانی بی عدالتی - چه آن نازپرورده متنعم و چه آن نیازمند پر درد - آن یکی نا عادلانه نمی بیند و این یکی نا عادلانه درد می کشد و ما چه از این دسته و چه آن ساده از کنار هم عبور می کنیم - سر درگریبان و تهی از امید - امید به عدالت امید به ایجاد یک مدینه فاضله
