آدم های نصفه نیمه

ادمهای نصفه نیمه همه جا نصفه نیمه اند ... رفاقت های نصفه نیمه، صداقت های نصفه نیمه، محبت های نصفه نیمه عشق های نصفه نیمه... آدم که کامل تر باشد جایی برای این بد آهنگی ها در وجودش نمی ماند ...آدم کامل درخت کهنسالی را ماند که نگاه نمی کند سایه اش فراغت کدام عابر است و شاخه اش منزل گاه کدام کلاغ ... محبت اش واسع است ... اما ما آدم های ناکامل مانده ایم در میان کرور کرور سایه گذرا که روی دیوارشان نمی شود یادگاری نوشت ...

عنایت

خبر تاسفبار انفجار کلینیک سینا را حتما شنیده اید... در این جریان داستان عنایت داستان قشنگی بود ... عنایت آزغ جوان دست فروشی که بساطش را رها کرد و تا طبقه چندم شیشه ها را شکست و بالا رفت دل به دریا زد تا فقط تماشاگر نباشد ... چند بار کلیپ خبری اش را دیدم... هر بار گفتم اگر جای او بودی چه می کردی ...آدم های بزرگ در لحظه انتخاب های بزرگ ساخته می شوند و قبل آن همه فقط کلام اند و لغت و واژه ... چند بار تا حالا وقتی می توانستیم دفاع کنیم از حق سکوت کردیم وقتی می توانستیم دستی بگیریم کنار کشیدیم ... چند بار تا حالا واژه" به ما چه اصلا " را به کار بردیم وقتی به ما هم مربوط می شد ... این مملکت از کمبود "عنایت" ها در همه عرصه های اجتماعی ، سیاسی و علمی رنج می برد ... آدمهایی که از همه چیز شان خالص خالص دست می کشند و دل به آتش می زنند وگرنه آدم های خسته از شرایطی که رها می کنند و می روند تا یک گوشه دیگر از دنیا برای خودشان کسی بشوند فقط خودشان را نجات داده اند

تنهایی ما

آدمها یک روز هایی دارند که من شان خسته از هیاهو دوست دارد فقط تماشا کند ... هر که می خواهد بیاید هر که می خواهد برود هر چه می خواهد بشود یا نشود ... این چهار صباح زندگی که این حرفها را ندارد ، به سر و تهش که نگاه می کنی یک قطعه کوچک گمشده ای در زمان و مکان که آنی هست و بعد نیست ... هر چقدر دورت آدم باشد باز هم فقط خودت هستی و خودت ... نمی دانم چند نفر در این دنیا هستند که با خودشان بیشتر از بقیه حرف می زنند و به آنها دیوانه نمی گویند اما می دانم تعداد کسانی که خودشان برای خودشان نامه می نویسند زیاد نیست...کسانی که برای خودشان شعر عاشقانه می گویند ، قربان صدقه خودشان می روند، دلشان برای خودشان تنگ می شود و برای خودشان بلند بلند کتاب می خوانند و با خودشان می خندند ... آدم اول و آخر خودش تنهاست ... نزدیک تر از خودش به خودش کسی روی زمین قدم نمی زند ... آدم که حالش از بودن خودش خوب باشد در تنهایی اش با خودش مهربان باشد و خودش را برای هر آنچه هست خوب یا بد دوست بدارد حالش با بقیه مخلوقات عالم ، خوب یا بد هم خوب است ... این ها همان هایند که خلایق از دست و زبان شان در امان اند

تعقل

این چالش جدید که رجال رو به مدد یک اپلیکیشن به کسوت نسوان در میاورد مرا به فکر فرو برد که در این ایام که به مدد لوازم آرایش و جیب پر برکت شوهران و پدران و ژل و جراحی و .... لولو را می شود در طرفه العینی به هلو تبدیل کرد چطور می شود که دست تعقل اینچنین بند باشد که نفهمد ارزش های واقعی آنها هستند که نه به ریال که به دلار هم نمی توانشان خرید....وقت آن شاید رسیده است که دغدغه بشریت قدری از حدود بند تنبان فارغ شود و بالاتر و به مشغولیات عقلی برسد .... زیبایی صورت خوب است اگر در کنار زیبایی سیرت باشد.... مرد یا زن فرقی ندارد باید دنیا به سمتی برود که نادانی و جهل و بد سیرتی داغی باشد بد منظر بر پیشانی که به هیچ نقابی پوشانده نشود شاید منتسبان اش به طمع کسب فضیلت، به هزار راه نرفته این طریقت متمسک شوند...

دختر بودن

امروز روز دختر بود و من از تبریک های روتین و مناسبتی در این مورد خودداری می کنم ... اصولا دختر بودن و پسر بودن مولود فرق چندانی ندارد ، نمی خواهم با برتر نشان دادن دختران حتی در کلمات به این تبعیض جنسیتی که سالهاست احمقانه گریبان ملت ها را گرفته با وارونه کردن این تبعیض به نفع دختران پاسخ دهم... دختر بودن و پسر بودن ، سیاه بودن و سفید بودن، قد بلند و قد کوتاه بودن و....این ها نه ارزش است نه ضد ارزش .... ما روی این سیاره خاکی مسافریم ارواح عالم علیا سرگردان این زمین پست ... این جسم ها دقیقا مثل خودرویی هستند که ما بر آن سواریم ... ان هم فقط چند صباح .... و بیشتر این ایام رو در دغدغه ظاهر این خودرو گذراندیم در جا زدیم و به مقصد نرسیده باید پیاده شویم و همان جایی باز گردیم که آمدیم .... مردان و زنان ار یک جنس اند ... انسان.... این همه تبعیض و ظلم و ستم که انگار تمامی ندارد برای چه ... تبعیض از چیز های کوچک شروع می شود از این که در ضمیر ناخود آگاه یک دختر با مته حک کنیم که فقط عروسک ها با آن رنگ و لعاب زیبا هستند دختر ها باید خاله بازی کنند پسر ها ماشین بازی .... چه کسی این قوانین را وضع کرده! چرا باید به دختران مان بقبولانیم که مقبولیت تو به زیبایی چهره ات است ... به پسر ها که مقبولیت ات به قدرت ات ... ارزش های واقعی در کودکان به عنوان ملاک ارزشمندی نهادینه نمی شود چون برای والدین شان هم قبلا نهادینه نشده و این دور تسلسل ادامه پیدا می کند ... اگر دنیا مقر فرمانروایی آدم هایی است که با زور بیشتر زور می گویند برای این است که در کودکی نیانوخته اند که برتری انسان ها به میزان درک برابری ان هاست