ایا خدا وجود دارد

در خبرها خواندم مایکل فلپس قهرمان افسانه‌ای شنا با بیست و سه طلای المپیک و بیست و شش طلای جهانی، در سی پنج سالگی افسردگی گرفته ، با شدتی که می ترسند خودکشی کند ... این خبر مرا یاد داستان کتاب " روی ماه خداوند را ببوس" انداخت ... این کتاب را نزدیک پانزده سال قبل خواندم آخرای شب بود ولی فکر و خیال نگذاشت تا صبح پلک روی هم بگذارم ...محتوای داستان بررسی علت خود کشی یک جوان بسیار موفق و دانشمند است ولی سعی می کند سوالاتی مطرح کند مثل آیا خدا وجود داره؟ آیا روح وجود داره ؟ آیا ... چقدر این ها فکر بشر رو مشغول کرده ، چه زمان طولانی ای که در کتابخانه ها و آزمایشگاه ها و دانشگاه ها صرف پیدا کردن جواب سوالاتی شده که کسی با منطق علمی نمی تواند اثبات شان کند همون طور که نمی تواند انکارشان کند ... ما در هزار توی علم و منطق علمی غرق شدیم و غافلیم از این که هستی بعدی دارد که برای همه ابزار های استنتاج علمی ما دست نیافتنی است ... درک علم کوتاه تر از ارتفاع عشقه و خیلی وقت ها وقتی به بلندترین و دست نیافتنی ترین قله های موفقیت می رسیم و همه اون ها رو در برابر آنچه آراممان می کرد حقیر می بینیم مثل موری بر دیواره اهرام، پوچی خلائی که ایجادش کردیم حس می کنیم ... احساسی که ابزار بروزش رو نداریم حسی که از کلمات فرار می کنند ... جاذبه حضور خداوند را با متر ایمان می شود اندازه گرفت هرچه مترمان بلند تر باشد حضورش را پررنگ تر حس می کنیم، و معنویت تکه گم شده بشر است، تکه ای از پازلی که تا گم شده اش را پیدا نکند کامل نمی شود، آرام نمی گیرد، در یاس فرو می رود ...

سالمندان

پیرمرد دو تا ماسک رو هم می زنه، ماسک رویی اش لک روغن گرفته، یک خطه سیاه گوشه پیشونی اش معلومه که عرقشو با پشت دستش پاک کرده و دست های ترک خورده اش هر چند معلومه خوب شسته شدن ولی هنوز سیاهی روغن موتور چین و چروکاشو پر کرده . هر روز ظهر که دارم بر می گردم منزل صندلی زهوار در رفته شو گذاشته دور از مغازه و رفت و آمد و داره آروم نهار می خوره و ماسکهاش از یک گوشش آویزونه، نگاهش خیلی غمگینه، خیره شده به خیابون و آروم غذا شو فرو می بره ... آدم های مسن رو می بینم که تمام تلاششون رو می کنن تا در امان بمونن از این بیماری یه جا تو قفسه سینه ام می سوزه ، یاد همه اون خبرهایی می افتم که لحظه به لحظه اعلام می کردند "بیشترین قربانیان کرونا سالمندان و .... " نمی دونم چرا اصرار داشتند که این تیتر رو به عنوان یک دستاورد مثبت در کشفیات شون مدام تکرار کردند، چرا نمی گفتند "عمر دست خداست و مرگ وقتی بخواد بیاد شناسنامه رو نگاه نمی کنه ... " انگاری وقتی حرف بقا وسطه اخلاق هم چرتکه دست می گیره...‌