کدامیک!

مدتی است که تمرکز ندارم...  افکار پریشان ذهنم را به بازی گرفته اند،  اطرافم آدمهایی زیادی بوده اند که برای من نقش سرمایه عاطفی داشته اند و در مقابل برایشان نقش دفتر خاطرات داشته ام، با خاطرات تلخ و دفتر کهنه چه می کنند!...  و الان در انزوا به این فکر می کنم که با حیات ام چه کرده ام و کجا اشتباه من بوده است و برای جبران چه باید کرد...  شریف ترین شیوه حیات همان است مهرورزان می زیند اما کسی که به این شیوه زندگی می کند باید قلب وسیع داشته باشد... ببخشد و فراموش کند...  گلیم کهنه نا مردمی ها را به دوش کشیدن توان مضاعف می خواهد و عقل ناقص!... یا باید بزرگ شد و بالا رفت که از آن بالا حقارت بزرگ ترین صخره های نا مهربانی را می توان به سخره گرفت... و یا عابری شد که بی تفاوت از کنار انسان های ضعیفی که تمنای توان ات را دارند گذشت و ندید...  مانده ام راه من باید کدام باشد...  وگرنه بعد سالها من می مانم و کوله ای از دل تنگی ها از آدمهایی که دیروز شان را فراموش کرده اند