تقلا
فکر می کنم بخش عمده ای از درون نا آرام ما مربوط باشد به دغدغه های فراوانی که خودمان برای خودمان ایجاد می کنیم - دوستی به من گفت روزی به سنی خواهی رسید که می فهمی آنروز آینده محسوس تمام تقلاهایی هست که روزی داشته ای و چه به ان ارزو ها رسیده باشی چه نه به ارامش می رسی - راست می گوید - ما از آنچه طالب آنیم و ارزویش را داریم چارچوبی ذهنی برای خودمان می سازیم - این ارزو ها (نه اهداف چون اهداف به مسیر زندگی شکل می دهند ) همواره ما را به تقلا برای چیزی شدن غیر از انچه هستیم وا می دارند و ما حس دردناک نا رضایتی را تجربه می کنیم - شاید بهتر است در این عالم در هر جایگاهی که هستیم و با هر هستی ای که به آن تعلق داریم ذهنمان را به سکوت واداریم - دور باشیم از تقلای نا خوشایند چیزی شدن و با پذیرش آنچه هستیم و تمام انچه به ما عطا شده است در سایه ارامش زندگی کنیم - این مطمئنا برای ما بهتر است
