چشم دل

و چون موسی به میعاد ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت ، عرض کرد: «پروردگارا ، خود را به من بنمای تا بر تو بنگرم.» فرمود: «هرگز مرا نخواهی دید ، لیکن به کوه بنگر پس اگر بر جای خود قرار گرفت به زودی مرا خواهی دید.» پس چون پروردگارش به کوه جلوه نمود ، آن را ریز ریز ساخت ، و موسی بیهوش بر زمین افتاد ، و چون به خود آمد ، گفت: «تو منزهی! به درگاهت توبه کردم و من نخستین مؤمنانم.»

شرط ایمان رهایی از کوه عنانیت و منیت است ... موسیِ تو تا کوه عنانیت خود را در برابر نور عظیم الهی نیست و هیچ نکند به بیهوشی فنا و یکی شدن با اوی بی همتا نمی رسد ... محرم این هوش جز بی هوش نیست - مر زبان را مشتری جز گوش نیست... اگر طالب آنی که خدای را به چشم دل بینی از کوه سخت نفست رها شو و در زمره مومنان قرار گیر...