ما غارنشینانِ با هم

از صبح دارم فکر می کنم ... آدمهای زیادی هستند که هنوز توی غارها زندگی می کنند  ... یادگار پدرانشان-گمانم دوران غار نشینی تا ابد ادامه دارد ... غارهای متحرکی که با خودشون حملش می کنند ... انها در غار خودشون زندگی می کنند نفس می کشند می خندند راه می روند غمگین می شوند یا شاد ... همیشه در غار خودشان اند... اما انسان برای در غار ماندن متولد نشده ... حق هیچ کس نیست ماندن در این غار تنهایی ... بعضی ها مهربان تر اند و غارشان روشن تر ... بعضی ها هم تاریک تاریک ... ولی همه تنهایند ... سرنوشت به کسی رحم نمی کند...شاید اگر ما غار نشینان با هم اگر قدری به هم رحم می کردیم سرنوشت هم مهربان تر بود