من کافرم

بسیاری از ما در عین باور به وجود خداوند ، وجودش را انکار می کنیم - وقتی از آنچه واقع نشده می ترسیم در حالی که مغز ما می داند تقدیر همه چیز در دستان خداوند است و تا نخواهد واقع نمی شود ولی دلمان خداپرست نیست ... دل های ما را غباری گرفته که آلوده مان کرده به روزمرگی های ناهنجار به باور های نادرست و ما را با کودکی متفاوت کرده که هرگز در هراس از فردای نامده و حسرت دیروز رفته زندگی نمی کند ... من کافرم ....به اندازه تمام دل نگرانی هایم تمام هراس هایم، اندیشه های نادرست، گریز های حماقت بار و حسرت های ناپسند ... من کافرم با این که هر روز می گویم ایاک نعبد و ایاک نستعین ولی چشم به عطای خداوند ندارم چشم به بخشش او به شفای او به حب او ... چه فرق عظیمی است بین دانستن و عمل کردن .... قبل مسلمانی باید بت کفر را شکست و درید و بیرون انداخت از کعبه دل ...طواف گرد کعبه آلوده عین شرک است