یک آسمان خورشید

آدمهای زیادی را در طول زندگی مان می شناسیم و خواهیم شناخت - بسیاری از این آدمها موقتی بوده اند و هستند - آدمهایی که قرار نبوده همیشگی باشند چرا که فلسفه وجود آنها در زندگی شما ریشه های کم عمقی دارد که به اندکی نسیم متلاطم می شوند - اینها دانه های سر در گمی هستند که در کولاک زمستان هایشان به شما پناه آورده اند - بهارشان که سر برسد خود را می سپارند به دست نسیم و می روند پی سرنوشت سبزشان - هم کولاک و هم کهنه درخت سالخورده انیسشان را از یاد می برند - ولی تو مهربان باش- باز هم در کولاک بی مهری حیات آدمها آغوش دلت را بگشا به روی روح های تنها و بی پناه شان - بهار که سر برسد تو را فراموش می کنند ولی مهربانی تو با تو می ماند - یک دشت گل آفتابگردان یک آسمان خورشید