روز نخست

نخستین روز ازل بود که تو را دیدم - من بودم و تو - تو بودی و من- نه آسمان نه زمین نه آفتاب - نه تکاپوی شدن نه هیاهوی بودن - من بودم و نور - نه  سایه و نه سکوت  - من بودم و عظمت عشق تو - در آن غروب دلتنگ هبوط - من بودم و زمین و آسمان و سکوت - من بودم و تکاپوی ماندن هیجان بودن - از خاطرم رفت که خواستی زمین را و آسمان را و آفتاب را تا نشانت دهم همانم که گفتم - همانم که خواستی - همان که می خواستیم

آفتاب که باز بدمد شاید قاصدکی به یادم آورد آن روز دل انگیز نخستین را